Πέμπτη 29 Δεκεμβρίου 2011

Έλληνες Ζωγράφοι: Δημοσθένης Κοκκινίδης



  
Πρύτανης της Ανωτάτης Σχολής Καλών Τεχνών 



Ο Δημοσθένης Κοκκινίδης γεννήθηκε το 1929 στον Πειραιά. Φοίτησε για δυο χρόνια στην Ανωτάτη Εμπορική Σχολή (1950-1952). Εγκατέλειψε όμως τις σπουδές στην Α.Σ.Ο.Ε.Ε. για να φοιτήσει στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών με καθηγητές το Γιάννη Μόραλη και το Σπύρο Παπαλουκά (1952 - 1958). Εκεί γνώρισε και τη σύζυγό του ζωγράφο Πέπη Σβορώνου. Από το 1959 έως το 1961 ήταν υπεύθυνος του καλλιτεχνικού τμήματος του Ελληνικού Οργανισμού Χειροτεχνίας. Το 1961 συμμετείχε στην ίδρυση της "Ομάδας Τέχνη Α", πρωτοστατώντας στις δραστηριότητές της ως τη χρονιά της διάλυσής της το 1967. Το 1972 έλαβε υποτροφία του Ιδρύματος Ford. Το 1976 έγινε μέλος της  «Ομάδας για την Επικοινωνία και την Εκπαίδευση μέσω της Τέχνης» (1976 - 1981). Το 1976 επίσης εξελέγη τακτικός καθηγητής στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών στην έδρα της ζωγραφικής, ενώ κατά τα έτη 1980 - 1982 διετέλεσε πρύτανης της Σχολής.
Πέραν της ζωγραφικής ασχολήθηκε και με τις εφαρμοσμένες τέχνες. Μερικές από τις γνωστότερες ενότητες της δουλειάς του είναι: «Συνοικίες - Κυκλάδες» (1960 - 1964), «Πόλεμος - Βία» (1964 - 1967), «Των δε Κακών Μνήμη» (1967 - 1968), «Ταυτότητες» και «Μητρότητες» (1968 - 1974),  «Διαμαρτυρίες» (1974 - 1981), «Θάλασσες» (1981 - 1987).
Έχει παρουσιάσει έργα του σε ατομικές και ομαδικές εκθέσεις, ενώ  δημοσίευσε και μελέτες σχετικά με θεωρητικά ζητήματα της τέχνης. Χρωματικές αξίες, ελλειπτικό μορφοπλαστικό λεξιλόγιο και αποσπασματικότητα διακρίνουν τη ζωγραφική του, που κινείται στην κατεύθυνση του Αφαιρετικού Εξπρεσιονισμού.
Χαρακτηριστική της φιλοσοφίας του είναι η συνέντευξη που παραχώρησε στην Καθημερινή, στις 25/4/2009, απόσπασμα της οποίας παρατίθεται:
«Στενοχωριέμαι που βλέπω τόσους ζωγράφους στην αγορά. Πώς θα ζήσουν; Πόσοι πια να αγοράσουν τα έργα τους; Όσο οι νέοι καλλιτέχνες πηγαίνουν στο εξωτερικό για σπουδές, τόσο πιο πολύ δεν γίνεται αποδεκτή η δουλειά τους από το κοινό. Η υποδοχή του έργου στη χώρα μας πάσχει. Η ελληνική κοινωνία και κατ’ επέκταση η ελληνική αγορά είναι συντηρητικές. Ακόμα δεν έχουμε συμφιλιωθεί με την αφηρημένη τέχνη. Το αγοραστικό κοινό προσελκύεται από μια ζωγραφική που κολακεύει το γούστο των αγοραστών. Όσο για κάποιους που έχουν κάνει το ταλέντο τους βιοτεχνία, θα τους βάλει στη θέση τους η ιστορία». [Φ. Κουτσουπιάς, για το Ι.Μ.Ε.Τ. artem.gr]


Χρήστου Τ., Λάδι σε μουσαμά, 70X70εκ.

 Χρήστου Τ., Ακρυλικό σε κ. πλακέ, 30Χ40εκ

Κάπας Φ., Ακρυλικο σε μουσαμα, 30Χ24εκ.


Τρίτη 13 Δεκεμβρίου 2011

Έλληνες Ζωγράφοι: Μανόλης Γιανναδάκης




O καθηγητής Μανόλης Γιανναδάκης (ζωγράφος-χαράκτης), με καταγωγή από την Κρήτη, σπούδασε Χαρακτική στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών Αθήνας. 
Από το 1975 έχει συμμετάσχει σε πολλές ατομικές και ομαδικές εκθέσεις στην Ελλάδα και το εξωτερικό, εκπροσωπώντας τη χώρα μας σε διεθνείς μπιενάλε Χαρακτικής. 
Από το 1986 δίδαξε Σχέδιο στη Σχολή Καλών Τεχνών, στο τμήμα Εικαστικών και Εφ/νων Τεχνών του Αριστοτελείου Παν/μίου Θεσσαλονίκης και από το 1987 έως σήμερα διδάσκει Χαρακτική στο ίδιο τμήμα. 
Από το πλούσιο σε μορφοπλασίες και νοήματα εικαστικό έργο του Μανόλη Γιανναδάκη εκτίθενται έργα από την ενότητα «Μνήμες», που θεματικά προκύπτει και κινείται γύρω από έναν κεντρικό άξονα, για τις μεταλλάξεις του φυσικού, του φυτικού κόσμου. Π.χ. δέντρα, των οποίων η μορφολογία μεταλλάσσεται και μαζί με στοιχεία από τον τεχνολογικό χώρο στα έργα του, συνυπάρχουν, συμπράττουν και προσδιορίζουν με έμφαση και κριτική άποψη, αυτήν του είδους τη μετάλλαξη. Παράλληλα, εκτίθενται έργα που παραπέμπουν οπτικά στο σχέδιο και την έννοια της φόρμας της κλεψύδρας. Δέντρα ταυτίζονται και συνυπάρχουν σχεδιαστικά πολλές φορές με τις κλεψύδρες ως επιφάνειες μνήμης, η μία επάνω ή μέσα στην άλλη, συσσωρεύοντας ενέργεια, ως σε μία αέναη κίνηση. Είναι έργα ως επί το πλείστον μικρής φόρμας (10Χ10), δουλεμένα με σχεδόν όλες τις τεχνικές της βαθιάς ή κοίλης χάραξης, οξυγραφικά πάνω σε πλάκες τσίγκου, χαλκού αλλά με την τεχνική της φωτοχάραξης επάνω σε φωτοπολυμερικούς τσίγκους.
Εφημερίδα «Αξία», Αrt & business (εικαστικά), 10-11-2011, σελ. 6.  

Βόλνας Δ, ακρυλικό σε κόντρα πλακέ, 15Χ20εκ.
Ορ.κος Τοπίο , Λάδι σε μουσαμά, 40Χ30εκ.
Ν. Γαδας,  Λάδι σε μουσαμά, 23Χ30εκ

Δευτέρα 5 Δεκεμβρίου 2011

Έλληνες Ζωγράφοι: Οικονόμου Μιχάλης (1884 - 1933)


  
Από την επιστήμη της ναυπηγικής στην απόδραση της ζωγραφικής…
  O ζωγράφος Μιχάλης Oικονόμου είναι «παιδί του Πειραιά». Γεννήθηκε και μεγάλωσε στον «μεγάλο λιμάνι» και είχε την μεγάλη τύχη εκεί να πάρει και τα πρώτα μαθήματα ζωγραφικής από τον Κωνσταντίνο Βολανάκη. Στην ηλικία των  22 ετών αναχώρησε για το Παρίσι με σκοπό να σπουδάσει την επιστήμη της ναυπηγικής. 

  Η επαφή του όμως με τα καλλιτεχνικά ρεύματα που κυριαρχούσαν την εποχή εκείνη στη γαλλική πρωτεύουσα τον μάγεψε. Καθοριστική για τη συνέχεια ήταν η γνωριμία του με τον Περικλή Βυζάντιο, τον Juan Gris και άλλους ζωγράφους που τον οδήγησε να στραφεί στη Σχολή Καλών Τεχνών.  Σημείο αναφοράς  της ζωγραφικής του αποτέλεσε η θάλασσα και το τοπίο. Σπίτια στην άκρη της θάλασσας, βάρκες και εκκλησάκια σε μια ρομαντική κυρίως   ατμόσφαιρα υπήρξαν τα αγαπημένα του θέματα. Το ύφος του είναι επηρεασμένο από τη ζωγραφική των Νabis και την πρωτοποριακή για την εποχή σχολή των συνθετιστών. 


Στις περίτεχνες ζωγραφικές του συνθέσεις, χρησιμοποιούσε όχι μόνο μουσαμά και χαρτόνι αλλά και φανέλες, διάφορα σεντόνια, τη γυαλιστερή πλευρά από μουσαμά κουζίνας, ακόμη και πανιά στα οποία σκούπιζε τα πινέλα του.
 Το 1913 στο Παρίσι πραγματοποίησε την πρώτη ατομική του εμφάνιση στη γκαλερί Bernheim. Παράλληλα συμμετείχε σε ομαδικές εκθέσεις στη γαλλική πρωτεύουσα, το Λονδίνο και την Αθήνα. Στην Ελλάδα οργάνωσε για πρώτη φορά ατομική έκθεση το 1926 στον Παρνασσό. Πέθανε το 1933 στο Δρομοκαΐτειο. 
[Φώτης Κουτσουπιάς, για το artem.gr]