Τετάρτη 29 Μαΐου 2013

Δράσεις: Τα ημερολόγια του artem.gr στο youtube!

Με χαρά σας παρουσιάζουμε τα Συλλεκτικά Ημερολόγια (2010-2013) του I.M.E.T. artem.gr σε μορφή high definition video στο κανάλι μας...
Θερμές ευχαριστίες απευθύνουμε  στον καθηγητή Α.Π.Θ. και συνθέτη, Αθ. Στογιαννίδη, για την συνεργασία με το artem.gr και την αποκλειστική προσφορά μουσικών έργων του προς το δικτυακό video-κανάλι του Ινστιτούτου.
Δείτε τα βίντεο-ημερολόγια:
 2013

 2012

[Αντώνης Κουτσουπιάς, Πρόεδρος Ι.Μ.Ε.Τ. artem.gr]

Κυριακή 19 Μαΐου 2013

Δημοπρασία: Ελλήνων Τέχνη


Με αισιοδοξία και σιγουριά Φθάσαμε  στην 16η πολύ σημαντική δημοπρασία μας «Ελλήνων Τέχνη» ή, για όσους το έμαθαν έτσι, «Greek Sale». Χωρίς καμμία απουσία, χωρίς φειδώ, χωρίς υποταγή σε ορισμούς, επίμονα στο πλευρό σας και πάντα στην υπηρεσία της καλής τέχνης.
Με αφορμή την οικονομική κρίση αυτό που πραγματικά συμβαίνει, γύρω μας, με έμφαση στη χώρα μας, είναι μία επαναξιολόγηση των πραγμάτων, των αξιών και των όρων της αγοράς αγγίζοντας ακόμα και τις συνθήκες παραγωγής, υποδοχής, αγοράς και ζήτησης.
Η τέχνη με φόντο την οικονομική κρίση αποκτά μια πιο πραγματική, μια πιο αληθινή συγκρότηση, με πιο αντικειμενικά και αξιοκρατικά κριτήρια. Αισιόδοξα, ίσως η οικονομική στενότητα να παίξει ρυθμιστικό ρόλο στην επαναφορά της ποιότητας που καταστρατηγούσε την πραγματική αξία του έργου τέχνης.
Η αγορά της Ελληνικής Τέχνης, μέσα σε όλο αυτό το πνεύμα της επαναξιολόγησης, επανασυγκροτείται ευχάριστα και δείχνει να ξεκολλάει επιτέλους από το σύνδρομο εκείνο της πομφολυγικής πραγματικότητας συμβαδίζοντας πλέον, με την διεθνή αγορά και τους κανόνες της. Καιρός παντί πράγματι. Τώρα, έστω και κάπως καθυστερημένα, επαναπροσδιορίζονται οι τιμές από νέες αφετηρίες, ωριμάζει η αγορά στηριζόμενη σε ορθολογικούς πλέον όρους, όλα αποκτούν τη θέση που τους αρμόζει, απομακρύνονται τα ‘boot sales’ των πεζοδρομίων και η αγορά παίρνει την ανάσα που χρειάζεται, πριν… αφυπνιστεί, ανδρωθεί και θεριέψει!
Η αναμφισβήτητη διαχρονικότητα που ενέχουν οι αξίες της Τέχνης και το βαρύ πολιτισμικό μας κεφάλαιο που απορρέει από την ιστορική μας πορεία στο πέρασμα των αιώνων, εγγυώνται στην Ελληνική Τέχνη την δέουσα θέση της στην ευρωπαϊκή και παγκόσμια αγορά την οποία, σύμφωνα με τα πρόσφατα δημοσιεύματα, η κρίση την δυνάμωσε!!
Οι τιμές της ελληνικής τέχνης βρίσκονται ήδη σε ιστορικά χαμηλά επίπεδα – όπως θα διαπιστώσετε και μέσα από τις σελίδες αυτού του καταλόγου – και αποτελούν την αφετηρία του τέλους μιας εποχής αναπροσαρμογής που χρειάστηκε για να πάρει ανάσα. Την αφετηρία της ιδιαίτερης δυναμικής που έχει η Τέχνη και που οι διεθνείς αγορές χαρακτηρίζουν ως ένα από τα ασφαλέστερα και πιο αποδοτικά επενδυτικά «προϊόντα» (commodities).
Ας μην ξεχνάμε μόνο τούτο: ότι τα έργα Τέχνης, κυρίως των δημιουργών που «φεύγουν» αφήνοντας πολιτισμικό τους στίγμα, ΔΕΝ αυξάνονται σε αριθμό! Το αντίθετο μάλιστα...Τα έργα του καταλόγου μας λοιπόν, με κριτήριο πάντα το ίχνος που αφήνουν και το πολιτισμικό τους φορτίο, όπως π.χ. των μεγάλων ελλήνων ιμπρεσιονιστών Μαλέα, Λύτρα, Παπαλουκά ή και του Οικονόμου είχαν ξεπεράσει κατά το παρελθόν σε τιμές και τις 30.000+.. Με τις εκτιμήσεις μας σήμερα να κινούνται ακόμη και κάτω στο... - 70% ή..25 χρόνια πίσω, θεωρώ πως η γενναία αυτή αλλά και αναγκαία αναπροσαρμογή θα κρατήσει την Τέχνη με αξιοπρέπεια αλλά και προσαρμοστικό θάρρος στην πρώτη θέση των επενδυτικών επιλογών κάθε σώφρονα... Μια σειρά από επιλεγμένα σε ποιότητα και εύρος τιμών έργα των σπουδαίων ζωγράφων μας, προκλητικά πια χαμηλής εκτίμησης αλλά σαφώς διαχρονικής αξίας, κοσμούν τον κατάλογο τούτο ως ένας μικρός επενδυτικός παράδεισος, και είναι προκλητικά στην κρίση και διάθεσή σας.
Με τις καταθέσεις πια έρμαιο των τραπεζιτών και τον χρυσό στο απόλυτο ύψος, η Τέχνη μας κλείνει το μάτι..μας δείχνει το Μέλλον! Τι θα κάνουμε; Θα παραμείνουμε άπραγες αποδεχόμενοι αμαχητί ενοχή και υπαιτιότητα για την κρίση και για...ανικανότητα της Ελλάδας;
Ας μην τους αφήσουμε να μας κάνουν να νοιώσουμε ηττημένοι.Με εργαλείο την Τέχνη, μπορούμε να διαμορφώσουμε και δικούς μας όρους ανόδου. Μια και η διαφορά της Τεχνης από όλα τα άλλα αγαθά ή προιόντα έγκειται στην μελλοντική της φύση καθώς τα έργα τέχνης δεν ανήκουν μόνον στο σήμερα, αλλά κυρίως στο αύριο, εμείς αντλώντας από αυτά δύναμη και τροφοδοτώντας την επιμονή μας, όπως λέει και ο σπουδαίος μας Στέλιος Ράμφος μπορούμε να πάρουμε μέρος στο στοίχημα :«..στοίχημα κάθε αντιξοότητας είναι να την κάνουμε ευκαιρία..αυτό το κερδίζουν αυτοί που προηγούνται του εαυτού τους και ξεκινούν από μέσα τους για να πιάσουν την άκρη του μέλλοντος στο κουβάρι του παρόντος...».
Θάνος Ευαγγελινός. Μάιος 2013.

Παρασκευή 3 Μαΐου 2013

H έννοια του Κάλλους στην Τέχνη

Κατά το Βρετανό συγγραφέα, φιλόσοφο και συνθέτη Roger Scruton  το ωραίο, το κάλλος στην τέχνη έχει σημασία. Όμως η σύγχρονη τέχνη του 20ου αιώνα, έχει χάσει σε μεγάλο βαθμό το κάλλος.
Σε σχετικό ντοκιμαντέρ του BBC o Scruton αναφέρει στην εισαγωγή του: «Νομίζω ότι έχουμε χάσει το κάλλος και μαζί με αυτό, υπάρχει ο κίνδυνος να χάσουμε και το νόημα της ζωής.»
Εκφράζει μια άποψη εντελώς επαναστατική απεναντι στο κατεστημένο της τέχνης σήμερα:
«… το κάλλος δεν είναι στο μάτι του θεατή, είναι μια αντικειμενική αλήθεια-μια κλασσική έννοια…» και συνεχίζει:
«…πάρτε για παράδειγμα μια πρόσφατη πώληση στο Sotheby’s του σπερματικού Mark Rothko με τίτλο "Νο.1 (Βασιλικό κόκκινο και μπλε)" προς 75 εκατομμύρια $. Το έργο αποτελείται από μερικά τετράγωνα συντονισμένων χρωμάτων. Όποιος δεν έχει ακούσει για την αξία αυτής της τέχνης θα ήταν δύσκολο να εκτιμήσει ποιο το κάλλος ή η χρηματική της αξία.
Στον 20ο αιώνα, τo κάλλος έπαψε να είναι σημαντικό και η  τέχνη όλο και περισσότερο στοχεύει στο να διαταράξει και να σπάσει τα ηθικά ταμπού… δεν την ενδιαφέρει το κάλλος άλλα η πρωτοτυπία με οποιοδήποτε μέσο…
Η αληθινή αισθητική αξία, το κάλλος, έχει εξαφανιστεί από σύγχρονα έργα που πωλούνται για τα εκατομμύρια δολάρια ανά τον κόσμο. Σε αυτά τα έργα, από καλλιτέχνες όπως οι Rothko, Franz Kline, Damien Hirst, και  Tracey Emin, το κάλλος έχει αντικατασταθεί από το διάλογο. Τα υψηλά ιδανικά του κάλλους αντικαταστάθηκαν από ένα κοινωνικό δοκίμιο. Μια λέξη που γράφεται θορυβωδώς κάτω από την τέχνη αυτή είναι το "ΕΓΩ" και… τα κέρδη ΜΟΥ, οι επιθυμίες ΜΟΥ, οι απολαύσεις ΜΟΥ…και η τέχνη αυτή δεν αντιπαραβάλλει παρά  μόνον το "Ναι! Προχώρα! …"
Σήμερα η καταξίωση στην σύγχρονη τέχνη συχνότερα υποκαθιστά τις πνευματικές με τις υλικές αξίες, καθώς δεν αφήνεται στις αισθήσεις, αλλά αγοράζεται, γίνεται επένδυση…
Όσο για την υποτιμημένη τέχνη που προηγείται του 20ου αιώνα, έχει πολλά να προσφέρει, συμπεριλαμβανομένων του κάλλους, της ανθρωπιάς και της φροντίδας της ψυχής.
  Η τέχνη αυτή αναζητά  ό,τι το ανώτερο στον άνθρωπο, και τον θέτει στο δρόμο προς την αυτογνωσία…
Κάθε έκφανση της τέχνης αυτής είναι μια προσπάθεια ανάτασης από το ζωώδες στο πνευματικό (εκτός από τις αντίστροφες περιπτώσεις, όπως η "τέχνη" της βεβήλωσης σήμερα)».
Κλείνοντας το ντοκιμαντέρ, ο Scruton σε ένα διάλογο μεταξύ Πλάτωνα και Κάντ περιγράφει: «η τέχνη είναι μια ουσιώδης αξία… Μέσω της αναζήτησης του κάλλους μετασχηματίζεται ο κόσμος προσεγγίζοντας την οικεία ομορφιά, ενισχύοντας τις πνευματικές τέρψεις και ανακουφίζοντας τις θλίψεις.
Η τέχνη … ρίχνει φώς, παρέχει νόημα στην πεζή ζωή μας και μας καθιστά ικανούς να αντιμετωπίζουμε τις όποιες δυσκολίες βρίσκοντας σ' αυτήν ειρήνη και παρηγοριά.
Η δύναμη αυτή του κάλλους να "εξαγοράζει" τα δεινά μας, είναι ένας λόγος για να εκληφθεί η τέχνη ως υποκατάστατο της θρησκείας…
Γιατί να δώσουμε προτεραιότητα στη θρησκεία, γιατί να μην πούμε ότι η θρησκεία είναι ένα υποκατάστατο του κάλλους, γιατί ακόμη, να περιγράψουμε τη θρησκεία και το κάλλος ως ανταγωνιστές;
Το Θείο και το Κάλλος στέκονται δίπλα δίπλα, δυο πόρτες που ανοίγονται σε ένα κοινό χώρο, στον οποίο ο άνθρωπος βρίσκει την οικεία του ομορφιά» ... και έτσι διαφυλάσσεται σώος, δηλαδή ανακαλύπτει τη σωτηρία του. Άλλωστε, ο Ντοστογιέφσκι σημειώνει:
"Το κάλλος θα σώσει τον κόσμο"...
[Επιμ. Αντώνης Δ. Κουτσουπιάς, Πρόεδρος Ι.Μ.Ε.Τ. artem.gr]