Τάσσος (πραγματικό όνομα Αναστάσιος Αλεβίζος)

Ο Τάσσος (πραγματικό όνομα Αναστάσιος Αλεβίζος: Λευκοχώρα Μεσσηνίας, 1914 – Αθήνα, 13 Οκτωβρίου 1985) ήταν διακεκριμένος έλληνας χαράκτης.
Μικρός παρακολούθησε μαθήματα ζωγραφικής κοντά στον Γιώργο Κωτσάκη.

Το 1930, σε ηλικία δεκαέξι ετών, έγινε δεκτός στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών της Αθήνας. Εκεί παρακολούθησε μαθήματα γλυπτικής και ζωγραφικής στα εργαστήρια του Θ. Θωμόπουλου, του Ουμβ. Αργυρού και του Κ. Παρθένη.

Με την κήρυξη του Ελληνοϊταλικού Πολέμου το 1940, ο Τάσσος και πολλοί άλλοι μαθητές του Γ. Κεφαλληνού φιλοτέχνησαν προπαγανδιστικές αφίσες για την εμψύχωση του ελληνικού λαού.
Μετά την απελευθέρωση, ο Τάσσος άρχισε να ασχολείται και με άλλα θέματα πέρα από τα επικά του πολέμου, όπως γυμνά, νεκρές φύσεις και πορτρέτα, ενώ ταυτοχρόνως άρχισε να χρησιμοποιεί και χρώμα στις ξυλογραφίες του.[paletaart.wordpress.com]

Έλληνες Ζωγράφοι: Νικόλαος Βώκος

Γεννήθηκε στην Ύδρα το 1854 και πέθανε στην  Αθήνα σε ηλικία 48 ετών.
Πατέρας του ήταν ο Εμμανουήλ Μιαούλης  και παππούς του ο ήρωας της επανάστασης του 1821 Ανδρέας Μιαούλης.  Η οικογενειακή του παρακαταθήκη τον οδήγησε  για σπουδές στην Σχολή Ευελπίδων. Σύντομα όμως  εγκατέλειψε τις στρατιωτικές του σπουδές  για να σπουδάσει ζωγραφική στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών κατά την περίοδο 1874–1878.
Το 1885, μετά από διαγωνισμό, έλαβε υποτροφία για να συνεχίσει τις σπουδές του στο Μόναχο με δασκάλους τον Νικόλαο Γύζη, τον Ludwig Löfftz και τον Andreas Müller. Στο Μόναχο παρέμεινε επί 16 χρόνια διατηρώντας σχολή ζωγραφικής μέχρι που ασθένησε.
Συμμετείχε σε σχετικώς λίγες εκθέσεις: Μόναχο (1898), Παρίσι (1900), Αθήνα, Σύλλογος Παρνασσός (1901), κ.ά.
Επέστρεψε στην Αθήνα το 1902 και πέθανε λίγους μήνες μετά στο Παλαιό Φάληρο.
Το  ζωγραφικό του έργο περιλαμβάνει  όλα τα θέματα: ηθογραφίες, τοπιογραφίες, προσωπογραφίες, αγιογραφίες (Αγία Ειρήνη Αθηνών, Μητρόπολη Ύδρας). Διακρίθηκε ωστόσο για τις πολύ ρεαλιστικές νεκρές φύσεις με θαλασσινά.
Μεταξύ των βραβευθέντων έργων του ονομαστά υπήρξαν ‘ο Ιχθυοπώλης’ (Βραβείο Σικάγου) και ‘το Επιτραπέζιον’, που κόσμησε τα Ανάκτορα του Αντιβασιλέως της Βαυαρίας Λουιτπόλδου.

[wikipedia]