Έκθεση του Γ. Σταθόπουλου στη Ναύπακτο

Έργα του Γιώργου Σταθόπουλου θα εκτεθούν στη Ναύπακτο από την Τετάρτη 6 Αυγούστου έως και την Κυριακή 17 Αυγούστου στο Φετιχέ Τζαμί, στο λιμάνι.

Η έκθεση πραγματοποιείται υπό την αιγίδα του Δήμου Ναυπάκτου και της 22ης Εφορίας Βυζαντινών Αρχαιοτήτων. Την επιμέλεια έχει ο ζωγράφος Νίκος Καλατζής.

Σπούδασε ζωγραφική και γλυπτική στην Αθήνα στην Α.Σ.Κ.Τ. (1966-1971) κοντά στους Γιάννη Μόραλη, Νίκο Νικολάου, Γιάννη Παππά και Δημήτρη Καλαμάρα.

Λίγα λόγια από το Μάνο Χατζηδάκι για τον Σταθόπουλο:

“Ο Γιώργος Σταθόπουλος ασκεί την σιωπηλή του τέχνη μόνος στο εργαστήρι του. Ψάχνει και ανακαλύπτει σχέσεις χρωμάτων, σχεδίων και πουλιών. Το ένα πουλί μόνο του μες σε βαθύ γαλάζιο ουρανό. Το ίδιο πουλί, γκρίζο θανατερό κι ύστερα αρχαϊκό, σ’ ένα κεραμίδι περίγυρο. Κι αντί να προσπαθεί να εξασφαλίσει μέσω εμπόρων και αρχών σφραγίδα, μια ταυτότητα που να τον λεει «σύγχρονο», αυτός επιζητεί την σύζευξή του με το απόκοσμο και το αληθινό. Τα βράδια με τους φίλους του συνομιλεί κι επηρεάζεται βαθιά από τις αλλοιώσεις που επιφέρουν οι καιροί σ’ αυτόν, στους φίλους του και στον χώρο μες στον οποίο λειτουργεί μ’ ευαισθησία και σκέψη. Έτσι γίνεται ο ίδιος σιγά - σιγά μια ακτινογραφία πολύχρωμη της πόλης, των καιρών και των ανθρωπίνων σωμάτων. Και πάλι ξανά, ώρες ατέλειωτες να σχεδιάζει μόνος του πόρτες, που δεν καλύπτουν εσωτερικό σπιτιού, μα μια απεραντοσύνη εφιαλτική, με θάλασσες και πολεμικά καράβια, και παράθυρα, που οδηγούν το βλέμμα μας στην παρανομία ενός ανήσυχου και ταραγμένου ονείρου, που διαβρώνει χρωματικά τις πολιτείες και τα χωριά, μακριά απ’ την μνήμη και την ξεθωριασμένη της γραφικότητα.

Ο Σταθόπουλος είναι στ’ αλήθεια αυτό που λέμε προικισμένος. Και εκ χωρίου καταγόμενος. Άλλ’ ευτυχώς γι’ αυτόν, δεν χόρεψε εθνικούς σκοπούς, ούτε και δέχθηκε κληρονομίες ανεξέλεγκτες. Χωρίς συνθήματα κι εύκολη γραφή, προχώρησε με γνήσια μέσα της ζωγραφικής, σαν άξιος κι αληθινός ζωγράφος που’ναι, στην επίπονη καταγραφή της σύγχρονης απελπισίας, που αυτόματα γίνεται και εθνική. Γι’ αυτό μας ενδιαφέρει.”

[enet.gr]

Ουτοπία 2: Ομαδική έκθεση στη Venus Art Gallery του Astir of Paros

Μια ενδιαφέρουσα έκθεση επιμελείται ηΒέτα Ρεντζεπέρη – Μιχαηλίδη σε συνεργασία με τη Νατάσα Λάβδα,που φιλοξενείται στη Venus Art Gallery του Astir of Paros, με τίτλο UTOPIA 2 (ΟΥΤΟΠΙΑ 2). Στην έκθεση συμμετέχουν οι ακόλουθοι καλλιτέχνες: Απόστολος Λάβδας, Μαρία Κτιστοπούλου, Γιάννης Κουτσούρης και ΑντώνηςΑθανασίου.

Απόστολος Λάβδας: Ο καλλιτέχνης μεταβάλει τη ζωγραφική επιφάνεια σε τρισδιάστατα έργα με διάθεση σκηνογραφίας σε μία ανάμειξη τεχνικής και συναισθημάτων. Τα πλοία του είναι πλοία δουλειάς που μεταφέρουν το μόχθο, ο καλλιτέχνης όμως μέσα από τους χρωματικούς του συνδυασμούς τα εκτελεί με παιχνιδιάρικη διάθεση, «μέσα από τις σκληρές επιβλητικές γραμμές ξεπροβάλει η ελπίδα».

Τα πλοία σαν πηγή έμπνευσης τα ανακαλεί από το παρελθόν του όταν, επιστρέφοντας από τις σπουδές του στο Παρίσι και επιλέγοντας το λιμάνι του Πειραιά για το ατελιέ του αποτυπώνει στα πρώτα του ζωγραφικά έργα τα πλοία που περνούν νυχθημερόν από το παράθυρό του. Τώρα, μετά από 40 χρόνια, αγναντεύωντας το Ιόνιο από το εξοχικό του η ζωτική εικόνα των περαστικών πλοίων επανέρχεται με μεγαλύτερη ένταση και δυναμική εκτέλεση.
Μαρία Κτιστοπούλου: Μέσω του έργου της αναφέρεται στην απειλητική πλευρά της θάλασσας και στο ελκυστικό και σαγηνευτικό κάλεσμά της. Δεν μπορεί να μην αναγνωρίσει την αδιαμφισβήτητη υπεροχή της, την παντοδυναμία της και την καθυπόταξη μας στην ανυπακοή του υγρού στοιχείου. Μέσω της τέχνης, λογοτεχνίας, ποίησης, μουσικής και ζωγραφικής εκφράζεται η επιθυμία των ανθρώπων να εξευμενίσουν το υγρό στοιχείο, την καταιγίδα, την τρικυμία, ώστε να μην αποτελέσει πηγή δυστυχίας και ανατροπής.
Γιάννης Κουτσούρης: Όντως εκπληκτικά είναι τα κατεξοχήν ποιητικά σε έμπνευση και σε εικαστική απόδοση «όντα» του Γιάννη Κουτσούρη, τα οποία ο καλλιτέχνης παρουσιάζει σε αυτή την έκθεση. Από τους πρωτοπόρους των κινουμένων σχεδίων στη χώρα μας δημιουργεί μέσω της ζωγραφικής πολύχρωμους, όμορφους και αινιγματικούς κόσμους γεμάτους θάλασσες, ουρανούς και αλλόκοτα γοητευτικά πλάσματα.
Αντώνης Αθανασίου: Ευαισθητοποιημένος στα αντικείμενα που αποτελούν το άμεσο περιβάλλον μας ή που, καλύτερα, μέσα από τα οποία ενορχηστρώνεται η καθημερινότητά μας, ο Αντώνης Αθανασίου αποτυπώνει με έναν ποιητικό τρόπο το εκάστοτε θέμα του δίνοντας σάρκα και οστά στα εξαρτήματα της ανθρώπινης υπόστασης.
Διάρκεια έκθεσης: 15 Ιουλίου – 30 Σεπτεμβρίου 2014
(Βέτα Ρεντζεπέρη – Μιχαηλίδη) [CultureNow]

Η ατομική έκθεση του εικονογράφου Δημήτρη Γαλάνη παίρνει παράταση έως 11 Οκτωβρίου

Το Μορφωτικό Ίδρυμα της Εθνικής Τραπέζης (ΜΙΕΤ) πραγματοποίησε έρευνα για το έργο του Δημήτρη Γαλάνη στην εικονογράφηση βιβλίων. Μέχρι τώρα το έργο του Γαλάνη στην εικονογράφηση κάθε είδους εντύπου παρέμενε αθησαύριστο. Πρωτογενές υλικό για την έρευνα αποτέλεσαν τα εικονογραφημένα βιβλία του καλλιτέχνη. Αξιοποιήθηκαν επιπλέον τεκμήρια από το Μουσείο της Μονμάρτρης στο Παρίσι, όπου σε μία πτέρυγα του σημερινού μουσείου στεγαζόταν, από το 1910 έως το 1965, το σπίτι και το εργαστήριο του Γαλάνη, και όπου σήμερα απόκειται όλο το προσωπικό αρχείο του. Εντοπίστηκαν τεκμήρια ιδιαίτερου ενδιαφέροντος που συνδέονται με την παραγωγή των εντύπων: προσχέδια, μακέτες, πλάκες χαρακτικής, αλληλογραφία, σημειώσεις.

Η έρευνα ξεκίνησε το 2008 στην Αθήνα και το Παρίσι και έως το 2013 είχε ολοκληρωθεί η καταγραφή των 152 τίτλων, δηλαδή των βιβλίων, λευκωμάτων και εντύπων που εικονογράφησε ο καλλιτέχνης στο διάστημα 1904-1962. Αποτέλεσμα αυτής της έρευνας αποτελεί η έκδοση, την οποία ανέλαβε το ΜΙΕΤ, ενός αναλυτικού καταλόγου (catalogue raisonné) με τίτλο Δημήτρης Γαλάνης. Τα εικονογραφημένα βιβλία, 1904-1962. Την έκδοση συμπληρώνουν τρία εισαγωγικά κείμενα: η Ειρήνη Οράτη παρουσιάζει για πρώτη φορά αναλυτικά το εικονογραφικό έργο του Γαλάνη, ο 'Αγγελος Δρακογιώργος προσεγγίζει το γελοιογραφικό έργου του τα πρώτα χρόνια στο Παρίσι, ενώ ο Γιώργος Δ. Ματθιόπουλος γράφει για την τέχνη του βιβλίου στην Ευρώπη την εποχή αυτή.

Στις 7 Μαΐου 2014, στο Πολιτιστιό Κέντρο του ΜΙΕΤ / Μέγαρο Εϋνάρδου, πραγματοποιήθηκαν τα εγκαίνια της ομότιτλης έκθεσης, όπου παρουσιαστηκαν επιλεκτικά οι εκδόσεις με το μεγαλύτερο ενδιαφέρον. Η έκθεση εμπλουτίζεται με υλικό από ιδιωτικές συλλογές, μουσεία, ιδρύματα κτλ. (Εθνική Πινακοθήκη και Μουσείο Αλεξάνδρου Σούτζου, Μουσείο Μπενάκη, Τελλόγλειο Ίδρυμα Τεχνών του ΑΠΘ, Διεθνές Ίδρυμα Γιάννη Κουτσοχέρα και Λένας Στρέφη-Κουτσοχέρα, Αναγνωστική Εταιρεία Κερκύρας, Εθνική Βιβλιοθήκη της Ελλάδος).

Ο Γαλάνης έφθασε στο Παρίσι με εμπειρία κυρίως στη γελοιογραφία. Η πρώτη δύσκολη δεκαετία (1900-1910) αναλώθηκε κυρίως στο σχεδιασμό γελοιογραφιών, επαγγελματική δραστηριότητα που στήριξε και τις πρώτες του καλλιτεχνικές προσπάθειες. Στο τέλος αυτής της δεκαετίας και στις αρχές της επόμενης χρονολογούνται τα πρώτα του χαρακτικά. Μετά το 1910 συμμετέχει σε εκθέσεις και γνωρίζει καλλιτέχνες που, τουλάχιστον τα πρώτα χρόνια, τον επηρέασαν ουσιαστικά. Την περίοδο των πειραματισμών διαδέχονται τα χρόνια της ωριμότητας και της επαγγελματικής καταξίωσης. Έως το 1929 έχει διαμορφώσει το προσωπικό του στίγμα. Πρόκειται για τη δεκαετία της αναγνώρισης (1920-1930) και τη σταδιακή στροφή του σε επιρροές από παρελθόντες αιώνες. Ο Γαλάνης καταστάλαξε σε ένα προσωπικό ύφος με προσεκτικές επιλογές από το παρόν, αλλά περισσότερα στοιχεία από το παρελθόν και ως προς τα μοτίβα και ως προς το σχεδιασμό του βιβλίου.

Η ασχολία του με την εικονογράφηση βιβλίων ήταν ο βασικός βιοπορισμός του και μέσα από αυτά έγινε πολύ γνωστός στους βιβλιόφιλους, αλλά και στο κοινό του Παρισιού που ακόμα και σήμερα γνωρίζει τον «Galanis» . Συγκαταλέγεται ανάμεσα στους σημαντικότερους αμιγείς χαράκτες του 20ού αιώνα. Για τις εκδόσεις των βιβλίων του συνεργάστηκε με συγγραφείς όπως ο Μαλρώ, ο Νερβάλ, ο Γκαμπορύ, ο Ζίντ, ο Μωρουά, ο Βαλερύ, καθώς και πολλούς σημαντικούς τυπογράφους και εκδοτικούς οίκους του Παρισιού (Éditions de la Nouvelle Revue française / Librairie Gallimard, Éditions Kra, Georges Crès, Éditions de la Pléiade κ.ά). Στην Ελλάδα ο Γαλάνης εξέθεσε για πρώτη φορά στην Αθήνα το 1928 και δώρισε έργα του στην Εθνική Πινακοθήκη. Έκτοτε οι έλληνες χαράκτες τον θεωρούν «πατέρα και δάσκαλο της νεοελληνικής χαρακτικής», αφού ουσιαστικά μέσα από το δικό του έργο ήρθαν σε επαφή με τη σύγχρονη ευρωπαϊκή χαρακτική.

Η έκθεση παρατείνεται έως τις 11 Οκτωβρίου.

[eculture]