Τρίτη 25 Φεβρουαρίου 2014

Προτείνουμε: Μαρία Ξαγοράρη - Εκθεση ζωγραφικής "Το Δίδαγμα των Χωραφιών"


Η Γκαλερί Αργώ της οδού Νεοφύτου Δούκα 5, στο Κολωνάκι, θα υποδεχτεί την Μαρία Ξαγοράρη, για να παρουσιάσει την ατομική της έκθεση με έργα ζωγραφικής, με τον γενικό τίτλο: «Το δίδαγμα των χωραφιών».

Τα εγκαίνια της έκθεσης θα πραγματοποιηθούν την Τρίτη 25 Φεβρουαρίου, στις 7 το βράδυ και η διάρκειά της θα είναι ως τις 29 Μαρτίου 2014.
Σε αυτή την έκθεση, η ζωγράφος μας παρουσιάζει την καινούργια της δουλειά από ελαιογραφίες, στην οποία συνθέτει μια παραβολή για τη φυσική ανθεκτικότητα της ζωής, χρησιμοποιώντας ως σύμβολα εικόνες της φύσης.

Η ίδια η καλλιτέχνης μιλώντας μας για το θέμα της καινούργιας της δουλειάς, μας αναφέρει μεταξύ άλλων: «...Στα έργα αυτά, οι μορφές που η φύση μου δάνεισε είναι τα κλαδεμένα αμπέλια και τα ηλιοτρόπια.

Το αμπέλι, με το φορτίο της μνήμης του κάθε κλαδέματος χαραγμένο στις στροφές των μελών του, έγινε για μένα το σύμβολο της αναγέννησης μετά από κάθε καθοριστική, και συχνά βίαιη, τομή της ζωής. Το ηλιοτρόπιο, ορθώνει το ανάστημά του στον ήλιο, σε πείσμα του μελτεμιού που σχίζει τα φύλλα του, κοιτάζοντας πάντα τη φωτεινή πλευρά του ουρανού. Το μικρό κορίτσι, δανείζεται το όνομά του από το μυθικό Φοίνικα, και φέρει μέσα του την αναπόφευκτη επανεκκίνηση της ζωής.
Ο κύκλος των αέναων ακρωτηριασμών και αναγεννήσεων, η φωτιά που μεταμορφώνει το νεκρό σε τροφή του νεόβλαστου, η αντίσταση στον άνεμο, είναι το δίδαγμα των χωραφιών.»
[artem.gr]

Παρασκευή 14 Φεβρουαρίου 2014

Έλληνες Ζωγράφοι: Μανώλης Αυδής


Γεννήθηκε το Μάρτιο του 1974 στη Θεσσαλονίκη. Τις εγκυκλοπαιδικές του σπουδές (Γυμνάσιο – Λύκειο) περάτωσε στην Ευαγγελική Σχολή Σμύρνης, από την οποία αποφοίτησε το 1991.  Υπηρέτησε ως αερονόμος στην Πολεμική Αεροπορία. Φοίτησε στο τμήμα «Graphic Design» του Campus Arts & Sciences (1991-1996). Γνωρίζει  Αγγλικά σε άριστο επίπεδο και μιλά Γαλλικά στο ανώτερο επίπεδο  του Γαλλικού Ινστιτούτου.  
Από τη παιδική του ηλικία ασχολήθηκε  με την τέχνη της ζωγραφικής και το πρώτο του βραβείο ως ζωγράφος το έλαβε ήδη το 1987 στο Πνευματικό Κέντρο Πειραιά.  Είχε την ευτυχία να εισαχθεί στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών Αθηνών το 2004 και να αποφοιτήσει το 2009 με «Λίαν Καλώς», ενώ η διπλωματική του εργασία βαθμολογήθηκε με άριστα. Μάλιστα, με απόφαση της Σχολής,  σε  αίθουσά της φιλοξενήθηκε έκθεση με παλαιότερες και νεότερες δημιουργίες του.   

Παράλληλα πραγματοποίησε μουσικές σπουδές (πιάνο) και έλαβε το κρατικό  πτυχίο του Ωδείου Αθηνών.
Εργάστηκε ως γραφίστας και διαφημιστής  και αργότερα διευθυντής δημιουργικού στην εταιρία «3D Διαφημιστική εταιρεία Σαντορίνης». Ειδικότητά του είναι ο σχεδιασμός των επιχειρήσεων και τα διαφημιστικά των Ξενοδοχείων.
Από το 2010 και μέχρι σήμερα εργάζεται ως καθηγητής μέσης εκπαίδευσης. Συνεχίζει να δημιουργεί πίνακες ζωγραφικής. Βαθιά του πίστη αποτελεί η ρήση  του Φάερμπανκς: «η τέχνη είναι ο ασφαλέστερος εκπολιτιστής».
[artem.gr]

Δευτέρα 10 Φεβρουαρίου 2014

Έλληνες Ζωγράφοι: Περσάκη Γιάννα – Gianna Persaki [1921-2008]

 Η Γιάννα Περσάκη ήταν Ελληνίδα ζωγράφος αφηρημένης τέχνης και σύντροφος του ποιητή Μίλτου Σαχτούρη.

Γεννήθηκε στις 5 Ιουνίου του 1921. Σε ηλικία 8 ετών παρακολουθεί τα πρώτα της μαθήματα ζωγραφικής από τη ζωγράφο Ελευθερία Σταθοπούλου και αργότερα από τους Φάνη Γαλανό και Δημήτρη Δαβή. Το 1945 συμμετέχει στην πρώτη της ομαδική έκθεση, όπου και την ξεχωρίζει ο ζωγράφος Κώστας Παρθένης, με τον οποίον αναπτύσσουν μια σχέση αμοιβαίου θαυμασμού. Το 1946 φεύγει για το Παρίσι, και συνεχίζει εκεί τις σπουδές της δίπλα στον Φρανσουά Λεζέ.

Από τις πρώτες καλλιτέχνιδες της αφηρημένης τέχνης της Ελλάδας, θεωρείται επίσης πρωτοπόρος του τρίτου κύματος του μοντερνισμού (τα προηγούμενα ήταν ο κύκλος του Παρθένη και η γενιά του ’30).
Το 1949 παίρνει υποτροφία από τη Γαλλία για να φοιτήσει στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών νωπογραφία στο εργαστήρι του Ducos de la Haye. Παράλληλα παρακολούθησε μαθήματα ζωγραφικής, σχεδίου και κεραμικής και εργάσθηκε στα εργαστήρια των André Lhote και Georges Souverbie, καθώς και στην Ακαδημία Grande Chaumière.

Το 1955 επιστρέφει στην Ελλάδα για οικογενειακούς λόγους. Δύο χρόνια αργότερα και μέχρι το 1982 αναλαμβάνει την διεύθυνση της Χ.Ε.Ν. όπου διδάσκει σχέδιο, ζωγραφική και κεραμική. Την ίδια χρονιά γνωρίζει τον ποιητή Μίλτο Σαχτούρη. Εννιά χρόνια αργότερα γίνονται ζευγάρι αλλά δεν θα παντρευτούν ποτέ, ούτε καν θα συγκατοικήσουν. Το 1971 της αφιερώνει την ποιητική συλλογή του Το σκεύος. Η Περσάκη απεβίωσε στις 20 Ιανουαρίου του 2008.

Δυο χαρακτηριστικά έργα της κοσμούν κτίρια της Αθήνας επί των οδών Μαυρομματαίων 5 και Αμερικής 11. Ένα από τα έργα της στη Συλλογή Καγκελάρη  εκτέθηκε στην Δημοτική Πινακοθήκη Ψυχικού (2008-2009), στο πλαίσιο της έκθεσης “Σύγχρονη Ελληνική Ζωγραφική: Συλλογή Καγκελάρη”.
[artem.gr]

Κυριακή 2 Φεβρουαρίου 2014

Προτείνουμε: «Ο Πόθος για την Ελευθερία. Η τέχνη στην Ευρώπη μετά το 1945»: Νέα έκθεση στο Μακεδονικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης

Το Μακεδονικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης συμμετέχει στην 30η έκθεση του Συμβουλίου της Ευρώπης, «Ο Πόθος για την Ελευθερία. Η τέχνη στην Ευρώπη μετά το 1945» με την παράλληλη εμβληματική έκθεση "Η τέχνη στην Ευρώπη μετά το 1945: Πέρα από Σύνορα", που περιλαμβάνει περισσότερα από 200 έργα τέχνης σπουδαίων Ελλήνων και ξένων καλλιτεχνών.
Η έκθεση τίθεται υπό την αιγίδα της Ελληνικής Προεδρίας του Συμβουλίου της Ευρωπαϊκής Ένωσης και θα διαρκέσει από τις 8 Φεβρουαρίου έως τις 4 Μαΐου 2014.
Το project "O Πόθος για την Ελευθερία" συνιστά ουσιαστικά μια πρώτη προσπάθεια να ιδωθεί η τέχνη μετά το 1945 σε ένα πανευρωπαϊκό πλαίσιο, χωρίς τα συνήθη ιδεολογικά όρια που επέβαλλε ο Ψυχρός Πόλεμος.
Το project αποτελεί πρωτοβουλία της Monika Flacke και παρουσιάστηκε στο Γερμανικό Ιστορικό Μουσείο του Βερολίνου (Deutsches Historisches Museum) από τις 17 Οκτωβρίου 2012 έως τις 14 Φεβρουαρίου 2013 καθώς επίσης στοPalazzo Reale του Μιλάνο ενώ αντίστοιχες εκθέσεις διοργανώθηκαν στο Collegium Hungaricum, Βερολίνο και το Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης της Κρακοβίας. Παράλληλες εκθέσεις έχουν προγραμματιστεί στο Κέντρο Σύγχρονης Τέχνης Dox της Πράγας και στην Εθνική Πινακοθήκη του Σεράγεβο.
Το Μακεδονικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης επιλέχθηκε να παρουσιάσει μια παράλληλη έκθεση εκπροσωπώντας την Ελλάδα και την εικαστική θέση της εντός του πανευρωπαϊκού πλαισίου.
Η έκθεση στο ΜΜΣΤ παρουσιάζει την ευρωπαϊκή καλλιτεχνική πραγματικότητα μέσα από την παρουσία Ελλήνων καλλιτεχνών που είναι διάσπαρτοι σε όλη την Ευρώπη και τις σχέσεις που αναπτύσσουν με καλλιτέχνες από άλλες ευρωπαϊκές χώρες ή κοινωνικές ομάδες που ζουν επίσης εκπατρισμένοι, εξόριστοι, μετανάστες ή απλά περιηγητές του ευρωπαϊκού πολιτιστικού ορίζοντα. Μέσα από εμβληματικά έργα και ανέκδοτα ντοκουμέντα, αναδεικνύονται οι σύνθετες ευρωπαϊκές σχέσεις που ανέπτυξε από το 1945 έως την εποχή μας μια σειρά ανθρώπων οι οποίοι για να υποστηρίξουν τα ιδανικά της ελευθερίας, της δημοκρατίας, των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, μετακινούνται από το ένα μέρος στο άλλο τόσο γεωγραφικά όσο και νοητικά, ιδεολογικά και καλλιτεχνικά.
Ο 20ός αιώνα, υπήρξε ο πιο φωτεινός και συνάμα ο πιο σκοτεινός αιώνας της ιστορίας. Μετά το Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, οι καλλιτέχνες και τα καλλιτεχνικά κινήματα σε όλη την Ευρώπη βρέθηκαν αναγκαστικά σε αντιπαράθεση με έναν κόσμο ερειπίων και μια δυναμική κοινωνικού διαλόγου και κλήθηκαν να συμμετάσχουν σε μια εποχή που έθετε πλέον επιτακτικά το ζήτημα του ρόλου και της ταυτότητας του έργου και του καλλιτέχνη.
Η Ελλάδα προπολεμικά, είχε ζήσει δραματικά την αντίθεση μοντερνισμού και παράδοσης μέσα από την κυριαρχία μιας εθνικιστικής κι εσωστρεφούς ερμηνείας του μοντερνισμού. Μεταπολεμικά, οι καλλιτέχνες προσπαθώντας να συνδέσουν την τύχη τους με την ευρωπαϊκή πραγματικότητα που προσπαθεί να ξεφύγει από τα τραύματα του φασισμού και κάθε είδους εσωστρέφειας σε όλα τα επίπεδα του δημόσιου βίου, είναι αναγκασμένοι σε μεγάλο βαθμό να εκπατριστούν και συμμετέχουν στις διεθνείς εξελίξεις.
[Πηγή: iefimerida.gr]